Διονύσης Πηλιχός – Ενας θρύλος των ντάρτς!

Στα πλαίσια της προώθησης της Top Darts League, σκεφτήκαμε πως οι νέοι μας φίλοι πρέπει να μάθουν κάποια πράγματα από την ιστορία των ελληνικών darts. Δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε κανέναν καταλληλότερο από τον Διονύση Πηλιχό, εμπνευστή της Top Darts League, αλλά και θρύλο των ελληνικών darts. Επιχειρούμε λοιπόν να γνωρίσουμε εναν απο τους καλύτερους παίκτες που στάθηκαν στην γραμμή βολής, εναν θρύλο των ντάρτς!

– Διονύση καλημέρα.

– Γεια σου Νάσο

– Κατ αρχήν θέλω να μας πεις μερικά πράγματα για εσένα, πολλά ακούγονται γύρω από το όνομά σου, αλλά λίγοι έχουν μείνει στον χώρο που πραγματικά γνωρίζουν για εσένα. Φαντάσου πως σου φτιάχνω ένα προφίλ της TDL, πράγμα που δεν νομίζω να αργήσει (γέλια).

– Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ έχω ακούσει κάποια πράγματα για μένα τα οποία όμως είναι περισσότερο μυθοπλασία παρά αλήθεια. Ίσως είναι η ανάγκη των ανθρώπων μέσα από την υπερβολή να δώσουν άλλη διάσταση στα πράγματα. Για παράδειγμα, πρόσφατα, στα προκριματικά της Top League, με πλησίασαν δύο νεαρά παιδιά για να γνωρίσουν όπως μου είπαν από κοντά τον θρύλο των darts. Ήθελαν να μάθουν από πρώτο χέρι αν είναι αλήθεια η φήμη ότι κάποια στιγμή κουράστηκα από τις νίκες και αποφάσισα να σταματήσω να παίζω με το δεξί και άρχισα να προπονούμαι και να παίζω με το αριστερό. Μου φάνηκε τόσο αστείο που ακόμα μέχρι και σήμερα όποτε το θυμάμαι γελάω. Τους είπα βέβαια ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Λίγα πράγματα για μένα λοιπόν. Ξεκίνησα στις αρχές της δεκαετίας του 80 μαζί με μία φουρνιά διψασμένων νεαρών για darts.Ήταν η εποχή που έμπαινες στην pub στις 9 το βράδυ, έγραφες το όνομα σου στον πίνακα και περίμενες 1 ώρα τουλάχιστον για να παίξεις, τόσα πολλά ονόματα ήταν γραμμένα. Καταλαβαίνεις ότι για να καταφέρεις να μείνεις στον στόχο έπρεπε να παίζεις πολύ καλά. Έτσι λοιπόν τα darts έγιναν μέρος της καθημερινότητας μου και μέσα από ουσιαστική προπόνηση κατάφερα την περίοδο 1985-1995, σε έντεκα χρόνια δηλαδή να πάρω 7 πρωταθλήματα και όλους τους τίτλους είτε σε ομαδικό είτε σε ατομικό επίπεδο. Με 5 συμμετοχές στο Winmau World Masters (καταλαβαίνω καλύτερα από όλους τον Μιχαήλ), 3 συμμετοχές σε προκριματικά embassy (παγκόσμιο), παγκόσμιο εθνικών ομάδων στην Ολλανδία, πανευρωπαϊκά και μεσογειακό. Το 1995 σταμάτησα ουσιαστικά να προπονούμαι. Έκανα μια επιστροφή νομίζω το 2000 που βγήκα 2ος  στο ατομικό και ήταν και η τελευταία φορά που έπαιξα με την Εθνική ομάδα.

– Τι σε τράβηξε στα darts? Πώς αποφάσισες να ξεκινήσεις?

– Σε ένα ταξίδι που έκανα στην Αγγλία στα 18 μου δοκίμασα για πρώτη φορά. Δεν ξέρω πως αλλά σαν να είχε μαγνήτη ο στόχος. Ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Μάλιστα εκείνο το βράδυ δύο Άγγλοι που παίζαμε μαζί με ρώτησαν πόσα χρόνια παίζω. Και ήταν η πρώτη μέρα που έριχνα βελάκια. Μάλλον το είχα. Γύρισα Ελλάδα και τυχαία ανακάλυψα ότι στο Crows Nest στην Κηφισιά, η pub είχε βελάκια. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Να πω εδώ ότι το Crows Nest ήταν φυτώριο παικτών. Πολλά μεγάλα ονόματα έπαιζαν εκεί. Να φανταστείς στην Β’ ομάδα έπαιζε ο Πάρις Χλωρός.

– Πως αποφάσισες να επιστρέψεις στα βελάκια? Γιατί δημιούργησες την Top Darts League και γενικότερα που ήσουν όλον αυτό τον καιρό?

– Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καμία πρόθεση να γυρίσω όπως συμβαίνει και στους περισσότερους που εγκαταλείπουν την ενεργό δράση. Βέβαια για να λέμε την αλήθεια έπαιρνα που και που μυρωδιά από τους αγώνες. Πάντα στο τελευταίο τουρνουά της χρονιάς ήμουν παρών. Απροπόνητος βέβαια. Κάποια στιγμή τον Δεκέμβριο του 2012 είπα να ρίξω μια ματιά στο YouTube να δω τι γίνεται με τα βελάκια σε παγκόσμιο επίπεδο. Και έπαθα μεγάλη ήττα που λένε. Είδα μια γιορτή. Χιλιάδες κόσμου να τραγουδούν και να χορεύουν στην μουσική των παικτών. Είδα τρομερούς παίκτες να κάνουν απίστευτα πράγματα. Θέλεις την αλήθεια;. ΖΗΛΕΨΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ. Βρήκα μετά συμπαραστάτες στο όνειρο αυτό και ξεκίνησε η Top League.

– Τι έχει αλλάξει από την εποχή που έκανες πρωταθλητισμό?

– Δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα εκτός του ότι υπάρχουν 3 σύλλογοι. Ότι γινόταν τότε τα ίδια γίνονται και τώρα. Πρωτάθλημα, κύπελλο και τουρνουά. Οι παίκτες που ξεχωρίζουν είναι αυτοί που βλέπουν το παιχνίδι πέρα από μία διασκέδαση της Δευτέρας. Δεν είναι τυχαίο που ο Μιχαήλ και ο Κώστας Παντελίδης έχουν ξεχωρίσει. Έχω την εντύπωση ότι οι σύλλογοι κάνουν απλά συντήρηση του δυναμικού το οποίο βέβαια και αυτό είναι σπουδαίο. Αλλά δεν φτάνει.

– Ξέρω από πρώτο χέρι πως σου αρέσει να μιλάς για τα παλιά. Πες μας κάτι που έχεις να θυμάσαι από την εποχή σου στην ενεργό δράση που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.

– Μιλάω για τα παλιά όχι από νοσταλγία αλλά γιατί είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ιστορία. Πολλά αυτά που θυμάμαι αλλά θα σου πω 4 περιστατικά που σίγουρα έχουν μείνει χαραγμένα στην μνήμη μου. Το πρώτο είναι ο αγώνας μου εναντίον του Eric Bristow Νο 1 εκείνη την εποχή στον κόσμο. Νομίζω ήταν το 1985 ή το 1986. Έχασα 2-1 set αλλά σε αυτό που κέρδισα ξεκίνησα με δύο 180 (υπάρχει το score sheet στην σελίδα μου στο facebook). Υπήρχαν λίγοι θεατές στο board το δικό μας γιατί θεωρητικά ήταν πολύ εύκολο το παιχνίδι του Bristow. Όταν πήρα το 1ο το αδιαχώρητο. Όλοι οι θεατές που είχαν έρθει για τους αγώνες στριμώχτηκαν πίσω από το δικό μας board. Εκεί είχε τελειώσει και το παιχνίδι για μένα. Η εμπειρία βλέπεις. Όταν συνήλθα από τον νιρβάνα της νίκης του 1^ουset ο master είχε κάνει το 2-1. 

Ένα άλλο που είναι αστείο ταυτόχρονα είναι στον τελικό του Cyprus open. Νομίζω ότι ήταν το 1999 όταν πήγα για αναψυχή περισσότερο και όχι για να παίξω αφού είχα σταματήσει τα βελάκια. Πήγα μαζί με τα παιδιά της Εθνικής. Έφτασα λοιπόν τελικό και έχανα 4-0. Ο αντίπαλος μου χρειαζόταν άλλο ένα leg για να πάρει το κύπελλο και τα χρήματα. Αλλά για κακή του τύχη τον φώναξαν στο τηλέφωνο που τον ζήταγε η γυναίκα του. Φαντάζομαι θα της είπε ότι τελειώνει σε λίγο και θα είναι σύντομα σπίτι με το κύπελλο. Αλλά δεν έγινε έτσι. Γύρισε και έχασε 5-4. Θυμάμαι ότι με ξύπνησε από τον λήθαργο με τις φωνές του ο Κώστας Σακελαρίου πρωταθλητής νομίζω εκείνης της χρονιάς.

Κάτι άλλο που θυμάμαι είναι η νίκη μου με 5-2 απέναντι στον Κώστα Λαβασά, Έλληνα που ζούσε στην Γερμανία και είχε κερδίσει πρόσφατα το Ολλανδικό open. Τιμής ένεκεν του είχαμε δώσει θέση και στην εθνική ομάδα που έπαιξε εκείνη την χρονιά στο παγκόσμιο στην Ολλανδία. Ήταν ένας πολύ ωραίος αγώνας ο τελικός αυτός και μάλιστα έχω βιντεοσκοπημένο υλικό. Τέλος στην μνήμη μου έχει μείνει στο παγκόσμιο της Ολλανδίας η νίκη μου σε έναν διαγωνισμό 10 βολών που ήταν για τους παίκτες των εθνικών ομάδων. Θυμάμαι είχα πάει με τον Παύλο Τομπουλίδη, dart maniac εκείνης της εποχής, φίλο και support της εθνικής και έπαιξα εκνευρισμένος γιατί είχαμε μία αψιμαχία οι δύο μας. Έκανα score 1052 κέρδισα τον Raymond Van Barneveld που ήρθε 2ος!

– Ας μιλήσουμε λίγο για την TDL.Πιστεύεις πως η Έλληνες παίκτες έχουν πραγματικά την δυνατότητα να αντεπεξέλθουν σε ένα τέτοιο τουρνουά? Το επίπεδο είναι σίγουρα αξιοπρεπές αλλά νομίζω λείπει το κάτι παραπάνω.

– Θέλω και μπορώ να γίνω καλύτερος παίκτης. Αυτό είναι το motto της TDL και σε αυτούς απευθύνεται. Σίγουρα και μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Είναι οι 12 καλύτεροι που βγήκαν μέσα από μια διαδικασία αλλά υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που θα μπορούσαν να είναι στην θέση τους οι οποίοι για διάφορους λόγους δεν συμμετείχαν στα προκριματικά. Μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού και ίσως λεω και πολλούς είναι οι παίκτες που θα προσφέρουν θέαμα. Είναι όμως μια καλή αρχή. Σίγουρα λείπει το κάτι παραπάνω και θα σου εκμυστηρευτώ κάτι που το λεω πρώτη φορά. Οι περισσότεροι δεν έχουν δουλέψει πάνω στην καινούργια αυτή πρόκληση. Περίμενα περισσότερα.

– Μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον από την 12αδα? Έχεις αγαπημένο παίκτη?

– Λόγω θέσης δεν θα ήθελα να πω πολλά πάνω στο θέμα αν και είμαι σίγουρος για τους 3 από τους 4 της τελικής φάσης. Ο κορμός βέβαια της 4άδας θα βασίζεται στην εθνική ομάδα με μια μικρή έκπληξη μέσα. Ανεξάρτητα από όλα τα άλλα, αξίζουν πολλά μπράβο στον Γιάννη Μιχαήλ γιατί έχει αγωνισθεί πολύ σκληρά για να φτάσει στο επίπεδο αυτό. Χαίρομαι και απολαμβάνω το παιχνίδι και του Γιάννη και του Κώστα όταν είναι σε ψηλό επίπεδο.

– Πρόσφατα ο Γιάννης Μιχαήλ μας έκανε περήφανους, παίρνοντας την πρόκριση για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Lakeside τον Γενάρη. Αναμφισβήτητα ο Μιχαήλ είναι στην καλύτερη του περίοδο με τις επιτυχίες να διαδέχονται η μία την άλλη. Πως πιστεύεις πως έφτασε σε αυτό το επίπεδο?

– Θα σου απαντήσω όπως απάντησε ο Phil Taylor όταν τον ρώτησαν τι χρειάζεται για να γίνει κάποιος καλός παίκτης. Τρία πράγματα είπε χρειάζονται: DEDICATION – DEDICATION – DEDICATION. Δηλαδή ΑΦΟΣΙΩΣΗ. Αυτό είναι το κλειδί και αυτό έχει κάνει ο Γιάννης Μιχαήλ.

– Πόσο ευχαριστημένος αισθάνεσαι από την μέχρι τώρα πορεία της TDL?

– Έχουμε κάνει μια καλή αρχή. Δουλεύουμε πολύ ουσιαστικά και είμαι ευχαριστημένος που όλα αυτά που σκεφτήκαμε μπορέσαμε να τα κάνουμε πράξη. Δεν είμαι ευχαριστημένος όμως από τον παίκτη θεατή. Δεν έχει στηρίξει την προσπάθεια μας αυτή. Και βρίσκω την ευκαιρία να πω Νάσο, ότι η TDL δεν είναι κάτι που απευθύνεται σε 12 παίκτες. Είναι για το θέαμα, για τον θεατή, είναι για όλους μας. Αν δεν στηρίξουμε εμείς το άθλημα που αγαπάμε, ποιος θα το κάνει;

– Πια είναι τα σχέδια της Top Darts League για το μέλλον?

– Ίσως χρειαστεί Νάσο να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα. Για μένα το Α και το Ω είναι ο κόσμος και όχι οι παίκτες. Πρέπει να βρούμε τρόπο να φέρουμε κοντά τον παίκτη και να τον κάνουμε θεατή του αθλήματος που αγαπάει. Κατά τα άλλα σχέδια πολλά αλλά ας τελειώσει πρώτα αυτός ο πρώτος γύρος.

– Η συνταγή του πρωταθλητή… Υπάρχει κάτι τέτοιο? Τι προπόνηση κάνεις?

– Κοίτα Νάσο. Προπονούμαι πια σχεδόν 10 μήνες και η προπόνηση τώρα έχει αρχίσει να αποδίδει. Έχω σχεδόν 15 χρόνια να παίξω σε τουρνουά και ελπίζω η δουλειά που έχω κάνει να αποδώσει. Συνταγή δεν υπάρχει Νάσο. Στα darts συμμετέχουν με ίσα μερίδια και το μυαλό και η ψυχή και η αυτοπεποίθηση που καλλιεργείς μέσα από την προπόνηση. Εγώ προπονούμαι πάνω στην τεχνική μου. Βιώνω στην προπόνηση συνθήκες αγώνα για να είμαι προετοιμασμένος στον αγώνα όταν θα παρουσιασθεί κάποιο πρόβλημα. Προσπαθώ μέσα από το practice να νιώσω, να καταλάβω τι ακριβώς κάνω σε κάθε μου βολή. Μαζεύω τα data και τα αξιολογώ. Και ξανά πάλι η ίδια διαδικασία.

– Οπότε σε γενικές γραμμές τι προσόντα χρειάζεται να έχει κάποιος για να γίνει πρωταθλητής?

– Πάθος για το παιχνίδι – Υπομονή και επιμονή – Αφοσίωση – και πάνω από όλα να βρει αυτή την μυστική συνταγή που θα απογειώσει την αυτοπεποίθηση του.

– Dennis θα ήθελα να σε ευχαριστήσω γι’ αυτή την mini συνέντευξη. Θέλω να κλείσουμε με μια συμβουλή προς όλους τους νέους παίκτες από εσένα.

– Έχουμε στα χέρια μας ένα από τα πιο όμορφα αθλήματα στον κόσμο. Δεν έχει ηλικία, είναι φτηνό και μας διασκεδάζει και ταυτόχρονα μας εξιτάρει. Είναι κρίμα να γίνονται τουρνουά και να είμαστε απόντες. Στηρίξτε την προσπάθεια των συλλόγων γιατί οι άνθρωποι αυτοί σπαταλάνε χρόνο και χρήμα για την διασκέδαση μας. Και πάνω από όλα γίνεται θεατές του παιχνιδιού που αγαπάτε. Η συμβουλή που μπορώ να δώσω και την πιστεύω βαθιά μέσα μου είναι ότι αν θέλεις να γίνεις καλύτερος παίκτης πρέπει να αφοσιωθείς στον σκοπό αυτό. Τα αποτελέσματα θα έρθουν. Νάσο σε ευχαριστώ κι εγώ για τον χρόνο που μου διέθεσες. GOOD DARTS